Bele čele na tle sele, oganj pade, njih nestade.

Dva lokvanja oko panja.

Lete nebom banovi, kao carski gradovi, sobom torbe ne nose, niti hoće da prose.

Ja imadoh crne goste; dođoše mi u ljeto, a odoše u zimu.

Zapliva ptica dugorepica, prepliva more, a krila ne skvasi.

Gde nam je vranac lane ležao, i danas mu se mesto poznaje.

U našega ćaće devetoro braće.

Ja udarih gvozdenim maljem u Kamen-grad, iz njega skoči Devenduka kralj i primi se u Mekiš-grad.

Lijeska trolijeska, u lijesci oganj gori, u ognju čovek stoji.

Caru na glavi sedi, a nikada ne besedi.

U vatri mokro, a u vodi suvo.

Šareno štapče kroz plot promače.